-
1 abruptus
1. a, umpart. pf. к abrumpo2. adj.1) крутой, обрывистый, отвесный (ripa, saxa T)locus abruptus L — обрыв2) стремительный ( torrentes Fl)4) резкий, пылкий ( ingenium Sil)5) решительный, упорный, своенравный ( contumacia T)6) отрывочный, несвязный ( sermonis genus Q)7) короткий, непродолжительный (sibīlus, sc. testudinis PM) -
2 aridus
āridus, a, um [ areo ]1) сухой, иссохший (folia C; solum V)arida nubila V — облака, не дающие дождя2) худой, худощавый, сухопарый (homo C; crura O)3) скудный, бедный (victus C; vita Q)4) жёсткий, скупой, скаредный ( senex Pl)5) сухой, бледный, бесцветный (genus sermonis C; liber T; orator Q)6) невежественный, неучившийся ( puer Su)7) томимый жаждой ( viator V)8) томительный, изнурительный, иссушающий (sitis Lcr; febris V)9) сухой, трескучий, скрипучий, хрустящий (sonus Lcr; fragor V)10) наличный (argentum Pl, Rudens 726) -
3 liquidus
a, um [ liqueo ]1)а) жидкий, текучий (flumen PJ; aqua L)б) расплавленный ( plumbum H); разжиженный (venter, alvus CC)iter liquidum Prp — путешествие по морю или V воздушный полёт3) освежающий ( somnus VF)4) прозрачный, светлый (fons V; vinum H; caelum O; aether V; lumen Lcr; nox V); ясный (lux L, QC); чистый или певучий ( vox H)5) спокойный, безмятежный (homo Pl; mens Ctl)6) плавный ( genus sermonis C)7) истинный ( fides O); очевидный, бесспорный, несомненный, верный ( auspicium Pl)8) грам. плавный (consonantes, т. е. 1, m, n, r) -
4 Xenophonteus
Xenophōntēus (-īus), a, um [ Xenophon ]
См. также в других словарях:
Late medieval philosophy, 1350–1500 — Zénon Kaluza INTRODUCTION No fact in philosophical or other history underlies the commonlymade division of fourteenth century philosophy around the year 1350, except perhaps the Black Death of 1348–9, which overcame the Oxford masters and… … History of philosophy
MIMUS — sermonis est cuiuslibet seu facti, cum lascivia, imitatio, finitore Diomede: unde Pantomimi, omnium rerum imitatores; et Archimimi, mimorum principes dicti sunt. Vide Scalig. Poet. l. 1. c. 10. Nomen Pantomimi primus usurpavit Pylades, ex Asia… … Hofmann J. Lexicon universale
Grammatik des Lateinischen — Die lateinische Sprache lässt sich dem italischen Zweig des Indogermanischen zuordnen und ihre Grammatik zeigt viele Ähnlichkeiten mit modernen und historischen Sprachen dieser Familie. Sie ist darüber hinaus die Grundlage der romanischen… … Deutsch Wikipedia
Lateinische Deklination — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… … Deutsch Wikipedia
Lateinische Deklinationen — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… … Deutsch Wikipedia
Lateinische Grammatik — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… … Deutsch Wikipedia
O-Deklination — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… … Deutsch Wikipedia
Participium Perfectum Passivum — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… … Deutsch Wikipedia
U-Deklination — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… … Deutsch Wikipedia
Marcus Terentius Varro — (links), Mittelalterliche Illustration Marcus Terentius Varro (* 116 v. Chr. in Reate im Sabinerland, heute Rieti; † 27 v. Chr.) war der bedeutendste römische Polyhistor. Er wird oft nach seiner Herkunft als Reatinus bezeichnet zur Unterscheidung … Deutsch Wikipedia
ITALIA — I. ITALIA apud vetustissimos Scriptores, Brutiorum proprie regio est, quam Phoenices dixêre Itariam, quasi Piceariam, propter picis copiam praestantiamque, ut Bochart, erudite demonstrat. Vide eum Parte prior. l. 2. c. 26. ut et quae dicta suo… … Hofmann J. Lexicon universale